REUNIÓN DO CLUB DE LECTURA - O CABALIÑO DE BUXO

 Durante dúas xornadas xuntámonos 5º, 6º e Susi para falar da nosa lectura sobre o libro de Xosé Neira Vilas "O cabaliño de buxo".

E de que falamos nestas reunións?

Pois o primeiro que comentamos foi o que nos sorprendeu o galego no que está escrito. Había moitísimas palabras que non coñeciamos, e algunhas que non entendiamos. Isto é debido á edición da obra: publicada por primeira vez no ano 1971, desde entón o galego cambiou moito, e xa hai moitas palabras que non se din ou escriben da mesma maneira: reló, pulpo, igoal, pra, abó, erba, hastra, irmao, mao, etc. Reflexionamos sobre a importancia das normas comúns para que a mensaxe chegue a todas as persoas. 

A través da súa lectura, coñecemos a un cativo que agora tería preto de 50 anos e vive nun entorno rural coma o noso. Claro que as cousas cambiaron moito.

O libro contén dez capítulos dos que comentamos o que máis nos chamou a atención:

"O cabaliño de buxo"

Falamos desta árbore, do uso que se lle dá á súa madeira.

"Romaría"

Comparamos a romaría da que fala Ruliño coas que se celebran agora.

"Augardente"

Hai moitas zonas en Galicia nas que se elabora esta bebida obtida da destilación do bagazo.

Incluso vimos un vídeo sobre o laborioso proceso de elaboración: https://youtu.be/qX6Xucs1g3Q
 

"A carta"

Agora xa non recibimos cartas coma neses anos, xa que as novas tecnoloxías foron deixando na sombra este medio de comunicación.

"O reló"

Ruliño queda "apampado" mirando o funcionamento deste instrumento cotiá. E nós? Falamos das cousas que nos deixan aparvadas/os a cada unha/un de nós.

"O retrato"

A evolución da fotografía tamén foi moi grande.

"O niño de rula"

Comentamos o pouco coñecemento que temos das aves que viven no noso contorno. Das que máis sabemos é da pega, da cegoña, da anduriña...

"O circo"

Resaltamos a importancia do circo nun pobo no que non había ofertas para o ocio como hai agora. O circo tamén sufriu unha grande transformación: agora, os espectáculos son moi chamativos, con moitos efectos especiais, animais, etc. Daquela, malabaristas e pallasos eran os seus compoñentes.

"Un meniño"

O irmán de Ruliño naceu na casa. Agora, excepto casos excepcionais, as nais van dar a luz nos hospitais.

"Na escola"

A utilización do silabario, de xoguetes coma o aro de ferro, etc. A Ruliño extráñalle que o mestre non fale coma nós. Comentamos que ocorrería se o galego estivera prohibido na actualidade.

Desfrutamos moito destas dúas xuntanzas, comparando as nosas vidas coa de Ruliño.

O CABALIÑO DE BUXO

Pois arrancamos este curso 2015-16 cun libro que non contabamos ler, mais a noticia da morte de XOSÉ NEIRA VILAS deixounos un pouco tristeiras e tristeiros... Tanto foi así, que no cole fixemos unha pequena exposición cos seus libros e elaboramos un cartaz adicado a un dos escritores galegos máis importantes. Na Biblioteca temos moitos exemplares de O cabaliño de buxo, así que valoramos a posibilidade de ler esta obra curtiña para arrancar o club de lectura.

PARA COMEZAR, QUE SABEMOS DE XOSÉ NEIRA VILAS?

Naceu nunha familia campesiña en Vila de Cruces (Pontevedra) no ano 1928, e morreu na súa casiña de Gres en novembro de 2015. 

Na súa aldea natal compaxinou a escola coas labores agrícolas, e adicaba todo o tempo que podía a ler canto caía nas súas mans. 

Con 21 anos emigrou a Bos Aires (Arxentina), onde tivo moito contacto coas persoas que acudían aos centros de emigrantes galegos. Alí casou con Anisia Miranda, filla de galegos, e trasladouse a Cuba, onde desenvolveu a súa actividade literaria. Despois de 31 anos na illa do Caribe, regresaron a Galicia en 1992. Ao longo da súa vida, fóronlle concedidos moitísimos premios e medallas.

A SÚA OBRA

"Eu son Balbino. Un rapaz de aldea. Coma quen di, un ninguén. E ademais, pobre". Este é o inicio de  Memorias dun neno labrego, recoñecida por todas nós. Esta obra está considerada a primeira novela da literatura infantil e xuvenil en galego, sendo traducida a 15 idiomas e superando os 600.000 exemplares vendidos.

Galicia está presente en toda a obra de Neira Vilas. E tamén O cabaliño de buxo é un claro exemplo disto, xa que a través desta noveliña coñecemos a un cativo que agora tería preto de 50 anos e vive nun entorno rural coma o noso. Claro que as cousas cambiaron tanto!!!

É tamén unha maneira de achegarnos á nosa cultura, coñecendo aspectos nos que ao mellor nós non nos detemos, valorándoos, respectándoos... E falando sobre eles, comentando os cambios que se produciron na sociedade rural galega no transcurso dos últimos 40-50 anos. E tamén no idioma!!!

Pois, "Xurelos Lectores", imos alá!!!